Å NEI SLIK EIN HUGLEG HAUST!

Ja, det må vi seie oss samde i. Mykje sol og varme har vi fått og frosten let vente på seg.
Da kjennes ikkje vinteren så lang. Det er Tore Ørjasæter som har sett pris på hausten i dette diktet:

Å nei slik ein hugleg haust!

Himilen djupblå seg kvelver

og solglansen skir i aust

stillt gjennom ljosblånen skjelver.

Og upp ifrå einsleg dal

over den hauststille sæter

det skin gjennom lufti sval

inn i den evige æther.

Nei aldri so evigblå

breidde seg ljos-kvelven blanke.

No synet mitt upp kan nå,

sælt som min stigande tanke.

Og stilt, når det skuming fell,

bleiknar den dags-djupe blåne,

då kveikjest det stjerne-eld

og sylvglans frå bleike måne.

Når natt over bygd og bol

sløkkjer den ljoskvelven blanke,

som glans av ei evig sol

stiger so stillt i min tanke.